Шоҳзодаи валиаҳд ба таври оммавӣ эълон мекунад, ки издивоҷи онҳо бекор карда шудааст ва ӯ бояд бадарға карда шавад. Ҳама кӯшишҳои ман ҳамчун ходими вай барои пешгирӣ кардани чунин сенария бефоида буданд ва натавонистанд аз парчами маҳкумият канорагирӣ кунанд, бадкирдори ман пешниҳод кард, ки ӯ мехоҳад ғуломи ҷинсии ман бошад?
«Лутфан пардаи баданамро бишканед! Охир ман ғуломи ҷинсии Кайто ҳастам. Лутфан, дар ҳуҷраи кӯдаки ман бисёр чизҳоро тарк кунед. ” Хонуми ҷавоне, ки бо номи “Бонуи яхбандӣ” маъруф буд, чеҳрааш аз завқ печида, аз ман зорӣ мекунад, ки дарун дароям, пардаи бачагиаш дар кат дар як меҳмонхонаи арзон шикаста. Он зани ашрофзодаи мағрур мисли мурда аст. Ҳоло ман қарор додам, ки ба ӯ таҷрибаи беҳтарини имконпазирро диҳам. «Аҳ! Ман мезанам! Хуб, ман туро ғуломи шаҳвонии худ хоҳам кард, чунон ки ту хоҳӣ!»
Ин достони Кайт, як сквайри реинкарнатсияшуда, ки сарнавишти марги ӯро медонист ва Крис, як зани бадкирдор, ки ба ғуломи ҷинсӣ табдил меёбад, мебошад.
